مهمیز سوارکاری، همه چیز درباره آن
استفاده از مهمیز برای سواری و تربیت اسب دارای قدمت زیادی است. تاریخ مهمیز در اروپا از پانصد سال قبل از میلاد مسیح استفاده از مهمیز متداول بوده است. البته باید دانست كه تا قرن یازدهم میلادی سواركاران فقط تنها یك مهمیز آنهم اغلب به پای چپ خود می بستند.
مهمیز مانند شلاق، باید زمانی استفاده شود.
که سوارکار با پا فرمانی به اسب می دهد و اسب فرمان را اجرا نمی کند. مهمیز برای وادار کردن اسب به حرکت سریع تر نیست بلکه دستور پا اسب را دقیق می کند.
به همین دلیل مهمیز بیشتر برای سوارکاران پیشرفته و حرفه ای استفاده می شود و به سوارکاران تازه کار توصیه نمی شود.
علاوه بر آن سوارکاران تازه کار بدلیل نداشتن کنترلی روی ساق خود ممکن است. به طور ناخواسته به اسب ضربه بزنند . بعد از آنکه اسب درخواست فشار اندک پا را نادیده گرفت. سوارکار با ضربه ی ملایم ساق دستور دوباره می دهد و اگر دوباره نادیده گرفت فشار سریعی با مهمیز وارد می کند.
هنگام انجام این کار به هیچ وجه نباید پاها از کنار بدن اسب جدا شود یا دور شود و فاصله بگیرد، بلکه تنها پاشنه ی پا کمی به سمت بالا و داخل می آید. در غیر این صورت استفاده از مهمیز غلط است. همچنین نباید از مهمیز به طور مرتب استفاده شود.
توجه شود که در بستن مهمیز:
قسمت فلزی پشت آن باید مایل به سمت پایین باشد و نه به سمت بالا ! مهمیز نباید برای تنبیه اسب و یا بیش از حد استفاده شود. نباید هیچگونه علامتی یا فشار شدیدی به بدن اسب وارد کند. بلکه مهمیز برای افزایش دقت حرکت اسب به کار میرود.
استفاده ی نادرست و نا به جا از مهمیز می تواند باعث ترساندن اسب شود و این موجب بیدار شدن غریزه ی فرار از خطر اسب و خاموش شدن. تفکرات او میشود و درنتیجه نه تنها اسب چیزی نمی آموزد. بلکه همان تاثیرات منفی زدن اسب با شلاق را بر روی اسب میگذارد. علاوه بر این استفاده ی نابجا از مهمیز میتواند موجب خارج شدن کنترل اسب از دست و حتی به مرور زمان نادیده گرفتن مهمیز توسط اسب شود.
